Een bezoek aan de struisvogel boerderij

Hoi allemaal!

Het is alweer een maand terug dat Jeske en ik in het vliegtuig stapten. Gelukkig voelt het niet alsof we al zo lang weg zijn. Ik zal weer vertellen wat ik de afgelopen week heb meegemaakt. Voor ons wordt het al bijna normaal, maar voor jullie is het misschien moeilijk voor te stellen. Hopelijk krijg je een beetje een beeld door dit verhaal.

Donderdag en vrijdag waren mijn laatste twee dagen op de mannen- en kinderafdeling. Ik liep deze dagen mee met Beatrice, een vrouw van rond de 30. Ze heeft mij veel dingen enthousiast laten zien en stond open voor mijn suggesties. Dit werkte erg fijn! Op vrijdag ochtend zouden we voor de aanwezige staf (verpleegkundigen en dokters) een presentatie geven over hygiëne in Nederland en hier in het ziekenhuis. Hier hebben we donderdag middag op stage aan gewerkt. Soms neem ik er op stage kopje (oplos) koffie bij. Dit is alleen eigenlijk niet te drinken… Een lekker kopje koffie mis ik ondertussen echt wel. Gelukkig kan ik de thee met melk en suiker steeds meer waarderen.
Op de weg naar huis kwamen we langs een mevrouw die gefrituurde aardappels verkocht. We zagen dat ze achter het hek wat anders aan het bakken was. We mochten er allemaal wat van proeven, het bleken een soort oliebollen te zijn! Lekker joh!

Vrijdag ochtend moesten we om 7:00 uur presenteren, hoe kun je het verzinnen!! Maar dit schijnt hier de beste tijd te zijn voor tussen de overgang van de dag- en nachtdienst. Van te voren waren we behoorlijk zenuwachtig… In het Engels vertellen over hygiëne in een ziekenhuis waar wel heel erg op hygiëne gelet wordt, maar het is echt niet te vergelijken met Nederland. We hebben het in de presentatie zo globaal mogelijk gehad over onze observaties van handhygiëne en het geven van injecties. Het werd gelukkig heel goed opgepakt door de medewerkers. De staf pakte onze observaties en verbeterpunten gelukkig heel goed op. Er kwamen zelfs wat discussies op gang over het aantal wasbakken in het ziekenhuis en de mogelijkheid om doorzichtige tape voor de infusen aan te schaffen.

’s Avonds hadden een paar collega’s ons uitgenodigd om nyama choma (geit) te eten in een restaurant in Kitengela. Ik verwachtte er vrij weinig van, maar we kwamen terecht in een vrij hippe tent. Op zijn Afrikaans kregen we geen bestek, maar hebben gewoon met onze handen met zijn allen van een grote schaal vlees gegeten. Het was nog best lekker!

Zaterdag hadden we ons wekelijkse huishoud dagje. We zijn weer naar de markt en de supermarkt geweest. ’s Middags begon het keihard te regenen en te onweren. Het regende zo hard, dat Steven besloot om buiten te gaan douchen, kon hij dat weer van zijn to-do lijst afstrepen. Door de onweer viel wel de stroom uit… Fijn, want als het hier donker wordt, wordt het ook écht donker. Gelukkig hadden Jeske en ik overdag ‘voor als de stroom uitvalt’ kaarsjes gekocht.

Zondag wilden we naar een glasblazerij, maar deze bleek in Nairobi te zijn, wat we net even te ver vonden. We wilden ook nog naar een struisvogel boerderij (wie verzint het), de grootste van Kenia. Deze was iets dichterbij, dus gingen we daar maar heen. Wie op het geweldige idee kwam om de boda-boda te nemen naar de boerderij weet ik niet meer, maar we kwamen er. Vraag maar aan Jeske of Steven hoe ik van de boda-boda kwam ;) ik had geloof ik een kwartier nodig om van de rit bij te komen. Eenmaal daar bleek het een soort park te zijn waar je ook kon eten, slapen en zwemmen, met een struisvogel boerderij eromheen. We kregen een rondleiding over de boerderij. Wat een beesten joh! We hebben in het park geluncht. Je kon merken dat dit echt een plek voor de toeristen was. Op de terugweg kwamen we in het wind zebra’s tegen! Echt vet! Ook zagen we nog een Gazelle rennen. Die zie je in Nederland niet in het wild. Terug gingen we in de tuk-tuk (google maar). Ik moest me er even overheen zetten, maar uiteindelijk was het meer relaxed dan op de boda-boda (en veel goedkoper).

Maandag ben ik begonnen op de OPD, een soort spoed eisende hulp. Het is alleen echt niet te vergelijken met een SEH in Nederland. Jeske voelde zich niet lekker en beef thuis die dag. Steven voelde zich ook niet heel chill, maar ging toch mee. Later op de dag ging hij ook naar huis. Iedereen in het ziekenhuis was vet bezorgd over Jeske en Steven. Ze voelden zich niet lekker, maar ze waren ook niet doodziek. Van onze collega’s moesten ze gelijk aan de antibiotica etc. Dit hebben ze (gelukkig) niet gedaan. Wel heeft Jeske een malaria test laten doen, die gelukkig negatief was. Rustig uitzieken dus.

Dinsdag bleven Steven en Jeske allebei ziek thuis. Ik ben dus maar alleen naar het ziekenhuis gegaan. Dat was toch wel even anders. Niet even gezellig buurten tussendoor bij de andere Mzungu’s. ’s Middags stond er een OK op het programma. Er werd een opgezette schildklier weggehaald. Opgezet was hij zeker, jeetje wat een bobbel had die mevrouw in haar nek. De chirurg heeft het gezwel en een deel van de schildklier in ongeveer 3,5 uur verwijderd. Echt wel vet om er met je neus bovenop te staan! Eenmaal thuis hadden Steven en Jeske al heerlijk gekookt, wat een service! ’s Avonds hebben we een onwijze jankfilm gekeken, maar hij was wel mooi!

Vandaag ging ik met Jeske naar het ziekenhuis, Steven bleef thuis. Ik heb op de OPD afdeling heel wat mensen antibiotica in de ader gegeven. Wel leuk om te doen. Verder is er niet zo veel gebeurd. Jeske ging vroeg terug naar het appartement, omdat het toch niet goed ging. Ik ben toen ook mee terug gegaan. Lekker een middagje thuis en wat huiswerk maken.
Voor vrijdag staat er een safari gepland! We voor 3 dagen naar het Amboseli Nationaal Park. Echt een gaaf vooruitzicht!

Liefs Antoinet