Week 3

Week drie alweer! Ik begin me al bijna thuis te voelen hier. We zijn veel aan het werk (zo’n 10 uur per dag, 5 dagen per week) waardoor ik niet veel tijd heb om Nederland te missen. Gelukkig maar .

Ik heb de hele week op de mannen- en kinderafdeling stage gelopen. Ik begon het steeds leuker te vinden doordat je beter weet wat er op een dag moet gebeuren en ik ook meer zelf kon doen.
Donderdag was een rustige dag in het ziekenhuis. De patiënt die op woensdag nog een klysma had gehad van zeepsop was die avond overleden. Misschien cru om te zeggen, maar het was beter voor deze patiënt. Hij had weinig kwaliteit van leven meer. In de middag hebben we op stage even aan school gewerkt. Aan het einde van de dag werd een patiënt met acute alvleesklier ontsteking opgenomen. Door de dokter werd een neusmaagsonde geplaatsts. In Nederland is dit al geen pretje, maar hier wil je helemaal niet zo’n sonde geplaatst krijgen. De sonde was net een tuinslang, heel stug en dik. De patiënt kon half blijven liggen, in Nederland zou hij rechtop moeten zitten. Ook kreeg hij geen slokjes water om de sonde als het ware door te slikken. Hij werd er gewoon in geduwd. Ook het vastzetten van de sonde moet op een creatieve manier. Ze hebben geen neuspleisters, ze zetten de sonde ‘gewoon’ met veel witte tape op de patiënt zijn gezicht vast (wat half bleef zitten). Dat hij bleef zitten was een wonder.

Vrijdag ochtend hadden we een gesprek met Moses, onze begeleider. Tijdens het gesprek kwam een verpleegkundige binnen met de mededeling dat een medewerker van het ziekenhuis die ochtend thuis plotseling was overleden. Dat was wel even schrikken! Het is een relatief klein ziekenhuis en alle medewerkers zijn als een soort familie voor elkaar. De sfeer was die ochtend dan ook heel verdrietig en bedrukt… Alle medewerkers werden bij elkaar geroepen om samen te bidden. Het viel mij op dat bijna niemand huilde… Ze zeiden dat ze dat niet deden omdat dat niet professioneel was tegenover de patiënten.

In de middag werd er een vrouw geopereerd worden aan een gezwel in haar buik. Deze operatie begon pas rond 17:30 uur. We wilden hem wel heel graag zien, dus op naar de OK. Heel vet om een keer een open buik OK te zien. Er werd een deel van de dunne darm weggehaald waarna de uiteinden weer aan elkaar gehecht werden. Hierna was het weekend! Dat hebben we ‘gevierd’ met pizza in het dorp.

Zaterdag ochtend eerst schoongemaakt en old school met de hand onze kleren gewassen (helaas hebben we geen wasmachine). Gelukkig droogt het in het zonnetje heel snel! Hierna zijn Steven en ik weer even naar de sportschool gegaan. Heb ondertussen mijn eigen keniaanse personal coach. Wel leuk! ’s Middags zijn we lopend naar het centrum geweest om ‘rustig’ wat boodschappen te doen. Dat rustig is er helaas niet bij, iedereen wil een praatje met je maken of roept je na met Mzungu! Je kunt wel ideaal groente en fruit halen op de markt voor bijna niets. Met weer voor een week boodschappen gingen we op de boda boda terug. Ook hebben we de trip voor zondag voorbereid.
’s Avonds hebben we heel uitgebreid gekookt. Pompoensoep, aioli, tzatziki en brood. Heerlijk!

Zondag gingen we vroeg op pad naar de Ngong Hills. Dit zijn 7 heuvels die de kant van Nairobi scheiden van de Rift valley. Je kunt hier overheen wandelen, maar kunt hierbij wel buffels tegenkomen, deze dieren schijnen de gevaarlijkste uit de Big five voor mensen te zijn. Vanwege de buffels werd aangeraden om twee gidsen met geweren in te huren om met je mee te wandelen. Dit hebben we dus ook maar gedaan. Wel heel gek om daar te lopen met twee bewakers/gidsen met een geweer. Het was echt een prachtige wandeling van de ene naar de andere kant van de heuvels. We hadden constant een onwijs mooi uitzicht over de Rift valley. Het werd ook steeds mooier weer waardoor het uitzicht beter werd. Gelukkig zijn we geen buffels tegengekomen .
Zondag avond heeft Jeske ons opgezadeld met een super ingewikkeld raadsel over een andere planeet waar iets niet is, waardoor er ook geen andere dingen zijn. We hebben de hele avond vragen aan Jeske gesteld om erachter te komen wat er op de planeet niet is. Best frustrerend ;)

Maandag kregen we van Moses de opdracht om een presentatie te geven over de hygiëne in het ziekenhuis. Deze moeten we vrijdag al geven. Aan de bak dus..
In de middag kwam de anesthesist naar mij toe dat er die middag een operatie zou zijn. Een vrouw had een maand geleden haar been gebroken, hier waren pennen ingezet, maar dit was onwijs gaan ontsteken. Bij de operatie zouden ze het been open snijden om de huid meer ruimte te geven. Ook zou er een huidtransplantatie worden gedaan. Echt een naar gezicht allemaal, maar wel heel interessant! ’s Avonds hebben we relaxed een filmpje gekeken.

Dinsdag en woensdag heb ik niet veel interessante dingen gezien.. Het waren wel leuke dagen. Heb op de afdeling meegeholpen met wondverzorging, medicatie klaarmaken en geven, vitale functies opnemen en rapporteren. Ook heb ik een gesprek gehad met een verpleegkundige hier over de verschillen tussen de verpleegkundigen hier en in Nederland. Dit is heel moeilijk uit te leggen. In Nederland hebben we veel minder patiënten, maar is de zorg complexer. Al zeg je dit natuurlijk niet zo direct tegen verpleegkundigen hier. Als ze horen wat wij niet mogen, zoals bevallingen en medicatie voorschrijven denken ze dat wij de hele dag niets doen in het ziekenhuis, maar niets is minder waar. Verder hebben we veel aan onze presentatie voor vrijdag over hygiëne en infectie preventie gewerkt. Spannend om over dit onderwerp hier een presentatie te geven. Je wilt ze ook niet de les lezen.. Maar we gaan het doen (in het Engels)!

We hebben trouwens steeds meer vreemde beesten in ons appartement. Een grote kever, dikke rupsen, een dode gekko en nog steeds mieren. Het is steeds vechten om wie ze het huis uit moet jagen. Hopelijk blijft het hierbij…

Liefs vanuit Kenia! Antoinet